Scan kan overbodige operaties blindedarm voorkomen
Scan kan overbodige operaties blindedarm voorkomen
Pijn rond de navel, die steeds heviger wordt en zich uiteindelijk manifesteert aan de rechterzijde in de onderbuik? Dat kan duidelijk op een ontstoken blinde darm. Deze darm, ook wel appendix (aanhangsel) genoemd, bevindt zich gewoonlijk op de plaats waar de dunne darm overgaat in de dikke darm.
Scan kan overbodige operaties blindedarm voorkomen
Pijn rond de navel, die steeds heviger wordt en zich uiteindelijk manifesteert aan de rechterzijde in de onderbuik? Dat kan duidelijk op een ontstoken blinde darm. Deze darm, ook wel appendix (aanhangsel) genoemd, bevindt zich gewoonlijk op de plaats waar de dunne darm overgaat in de dikke darm. Een ontsteking aan de blinde darm ontstaat meestal onverwacht, de reden van de ontsteking is meestal niet echt duidelijk. Pijnlijk is het echter wel. Toch hoeft pijn lang niet altijd te duiden op een daadwerkelijke ontsteking.
Het gebeurt regelmatig dat de verkeerde diagnose wordt gesteld.
Charles van Rossem, chirurg bij het AMC in Amsterdam, promoveerde op een onderzoek waaruit hij concludeert dat het zinvol is om standaard eerst een echo of scan te maken, voordat het operatietraject wordt ingegaan. Volgens de promovendus worden er regelmatig operaties uitgevoerd die achteraf gezien niet nodig waren geweest. Voor zijn onderzoek gebruikte Van Rossem de gegevens van 62 Nederlandse ziekenhuizen. Het ging daarbij om bijna tweeduizend patiënten die in een tijdsbestek van twee maanden werden behandeld. Sinds ziekenhuizen in Nederland zijn begonnen met het maken van scans en echo's nadat de diagnose van een ontstoken blinde darm was gesteld, is het aantal overbodige operaties flink gedaald. Tegenwoordig is bij hooguit drie procent van de patiënten de operatie achteraf bezien onterecht, voorheen lag dit percentage veel hoger. Dat een scan of echo zinvol is, blijkt eens te meer wanneer de gegevens worden vergeleken met die van buitenlandse ziekenhuizen. Daar is het maken van een scan of echo bij constatering van een mogelijk ontstoken blinde darm veel minder gangbaar, met als gevolg dat daar het aantal overbodige operaties hoger ligt.
Ook naar de wijze waarop een eventuele operatie wordt uitgevoerd, heeft Van Rossem onderzoek gedaan. Hiervoor bestaan twee gangbare varianten. De chirurg kan de ingreep verrichten door middel van een zogenoemde kijkoperatie, waarbij de blinde darm via kleine sneden wordt verwijderd, maar hij kan er ook voor kiezen om de zogenoemde 'open methode' toe te passen, waarbij de buikwand verder opengemaakt wordt. Dat laatste leidt tot een hogere kans op infecties, zo constateert Van Rossem. Ook blijkt uit zijn bevindingen dat de antibioticakuur, die volgt op de chirurgische ingreep, in de meeste gevallen met twee dagen kan worden bekort. Nu duurt deze kuur standaard vijf dagen, maar drie dagen zou veelal volstaan. Het voordeel daarvan is dat een patiënt minder lang in het ziekenhuis hoeft te liggen. Met een ontstoken blinde darm krijgt ongeveer zeven procent van alle Nederlanders vroeg of laat te maken. Zowel volwassenen als kinderen kunnen er last van krijgen, maar opvallend is dat in het tweede en derde levensjaar een piek waarneembaar is in het aantal gevallen van een ontstoken blinde darm. Wanneer een ontsteking niet adequaat wordt aangepakt, kan die uitmonden in een buikvliesontsteking.
