Spiraal van geweld

Spiraal van geweld Ze hebben allebei een beroerde achtergrond en zijn blij dat ze elkaar tegenkomen. Hij begrijpt haar volledig en zij weet ook precies wat hij nodig heeft – dat komt goed uit.

Ze gaan al snel samenwonen – waarom zou je wachten als je de juiste gevonden hebt? In het begin is het prachtig... altijd samen, nooit meer alleen en wat went dat snel! Tot zijn vrienden beginnen te bellen... ‘we zien je nooit meer... ben je een mietje geworden of zo?’ Hij spreekt met ze af, tegen haar zin. Waarom mag ze niet mee? Heeft hij wat voor haar te verbergen soms? Hij heeft niets te verbergen, maar zijn vrienden zijn ruwe bolsters... hij wil haar niet blootstellen aan hun grove praat. Ze kan beter thuis blijven. Zij huilt voor het eerst sinds hij haar kent en ze is boos. De boosheid blijft als de volgende morgen blijkt dat hij ook fors gedronken heeft. Ze maken het weer goed en even is alles weer heerlijk... tot zijn vrienden bellen en hij zich andermaal laat verleiden. Hij is het niet gewend om alles samen te doen en wil er even tussenuit. Weer komt er ruzie en maken ze het daarna goed. Zij wordt steeds ontevredener. Hij maakt minder waar dan hij belooft, hij drinkt meer dan ze dacht, hij lijkt niet meer zo verliefd en ze is zelf ook niet meer in de zevende hemel. De perioden dat het goed gaat duren steeds korter en de ruzies worden heviger. Vooral wanneer hij gedronken heeft kijkt hij gevaarlijk uit zijn ogen. En ja... op een avond wanneer hij uit de kroeg komt en zij al de hele avond alleen op de bank heeft gezeten, gaat het mis. Zij begint tegen hem te schreeuwen en daar kan hij niet tegen... wie denkt ze wel dat ze is, en dan krijgt ze haar eerste klap. Ze valt op de grond. Stilte... en berouw! Beiden huilen, dit mag nooit meer gebeuren. Die nacht vrijen ze gepassioneerd – het is beter dan ooit, zeggen ze tegen elkaar, maar ze weten wel beter. De kroegentochten gaan door, de verwijten van haar kant ook. Hij probeert zich in te houden, soms lukt dat, maar vaak ook niet. Zij dreigt weg te gaan, naar haar moeder. Daar wordt hij bang van, dat moet ze vooral niet zeggen! Hij weet dat ze het zal doen, zo ging het in al zijn vorige relaties ook. Hij weet dat hij het heeft verpest, maar kan dat nog niet toegeven. Hij belooft beterschap, zij belooft beterschap, maar het lukt hen beiden niet uit deze geweldspiraal te stappen. Zij verzorgt zich steeds minder; ooit was ze een ‘stuk’, nu zit ze tien kilo zwaarder met vettig haar op de bank alleen voor zich uit te staren. Alleen haar moeder is op de hoogte, die steunt haar om vol te houden, misschien draait hij wel bij, maar hij draait niet bij. Ze gaat naar de huisarts voor pillen – ze weet van andere keren dat die helpen. De huisarts vraagt niet waarom ze zo somber is en dat komt haar goed uit, ze wil niet vertellen dat het weer niet goed gaat. Ze wil ook wel eens kunnen zeggen dat ze een leuke relatie heeft en eindelijk gelukkig is. Ze raakt zwanger en zijn beiden dolblij. Nu zal alles anders worden, maar helaas, hij voelt zich beklemd, nog meer gevangen. Zij heeft hem harder nodig dan ooit. De controle bij de vroedvrouw stelt ze zo lang mogelijk uit, ze weet van haar blauwe plekken, vooral op haar benen. Maar op een dag kan ze er niet meer omheen. De vroedvrouw begrijpt direct wat er aan de hand is en regelt hulp. Hij komt aarzelend mee. Bang om op zijn donder te krijgen, maar dat gebeurt niet. Ze zijn nu twee jaar verder, het geweld is al lang gestopt en ze hebben een wolk van een dochter. Hij heeft inmiddels werk en zij kan veel beter alleen zijn. Ze komen niet zo vaak meer bij me, maar elke keer als ze geweest zijn heb ik goede zin. Soms is mijn werk frustrerend, vaak is het prachtig. Ze verwachten binnenkort een tweede kind... ik heb er alle vertrouwen in. www.carolienroodvoets.nl

Wij waarderen je privacy.