search Zoeken
Aanmelden

Sporten, blijft een dingetje!

Sporten, blijft een dingetje! Vroeger al, ik ben er niet van. Ik was goed in smoesjes verzinnen om onder het sporten uit te komen en nu nog steeds.

Sporten, blijft een dingetje!

Vroeger al, ik ben er niet van. Ik was goed in smoesjes verzinnen om onder het sporten uit te komen en nu nog steeds. Schoolsport, de arme sportmeester de heer Schinkel had dan voor iedere vakantie alle toestellen, klauterrekken, matten en acrobaat-artikelen in de sportzaal gezet. Iedereen blij! Hij stond dan met een fluitje bij de start van het parcours en ik zei dan als ik aan de beurt was: 'Verzin maar alvast een straf want ik heet geen Laura Renz of Boltini, ik ga dit niet doen.' Vervolgens liep hij weg. Het trauma dat ik had, is denk ik begonnen bij de zwemles. Bibberend op een achterlijke vroege tijd op zaterdagochtend aan de kant. Duikende kinderen 'jij ook laura' en dan stond er zo een kenau met een stok met een haak. Horror! Ik heb ook nog op tennis gezeten. Duo prive les uitgedost in een Steffi Graf outfit ging ik iedere woensdag trouw naar les. Totdat de trainer zei: 'Kijk Laura, doe het zo als Hugo, hij heeft de perfecte backhand en service'. Dat zei hij 3 maal en toen ze ik: 'Weet je wat... geef Hugo lekker voortaan alleen les' en ben weggegaan. In mijn tijd was korfbal in. Na 1 les was het al klaar. Als ik de bal had, stonden ze met hun armen wijd voor mij. Wegens agressief gedrag moest ik maar niet meer komen. Weet je wat het gekke is, ik kijk bijna alle sporten op tv van Olympische spelen tot en met de Champions League en van WK tot EK. Ik houd ervan. Van alles geprobeerd In de loop der jaren heb ik best wel wat geprobeerd. Laatst heb ik nog een poging gedaan op de sportschool. Ik heb natuurlijk meteen een halfjaar abonnement afgesloten en daar ging ik in vol ornaat (zeg maar als pc meisje van 42 met de nieuwste Nikes en bijpassende outfit de sportschool in). Kom op, kom op, kom op nou, sprak ik mijzelf toe. Nieuwe poging Bij binnenkomst zag ik iedereen druk bezig en recht vooruitkijkend zag ik een man van 6 miljoen verlekkerend kijken naar zichzelf, terwijl hij naar zoals ik het kon inschatten een te zware halter omhoog hield en deze naar beneden tilde. Hij glimlachte naar mij. Mijn reactie was dat ik naar achteren keek, want Hulk Hogan zal toch wel niet glimlachen naar mij. Goed, ik koos voor de wat ik dacht het meest gemakkelijke toestel, een krukje met daarboven een draad met handvat. Zo één die ook boven je heb hangen als je in het ziekenhuis ligt. Ik ga zitten en kijk omhoog. Trek aan het handvat en ik schiet me daar een partij scheef de lucht in. Ik leek wel een aapje. Blijkt het dat degene die voor mij was vergeten was de 100 kilo halters eraf te hebben gehaald. Terwijl ik als een idioot in een rare positie zit, komt Hulk Hogan aangesneld: 'He wijffie ik hellup je effe'. Hij haalt de halters eraf en vervangt deze naar een gewicht geschikt voor mijn lijf. Hij gaat op zijn hurken zitten en kijkt mij in de ogen en zegt: 'Nieuw'? Ik zeg: 'Ja net gekocht... Nike.' Hij zegt: 'Nee jij! Ben jij nieuw hier'? 'Ik?, o ja, ja ik ben nieuw.' Ik kijk hem aan en zie dat de zweetdruppels via zijn voorhoofd langs zijn gezicht via zijn kin lekken op mijn Nike broekje. Ik kijk ernaar en denk jakkes. Hij zegt: 'Goed van je, sporten is heerlijk, je krijgt er een boost van. Het is in het begin wat zwaar maar daarna voel je je heerlijk. Na afloopt siddert je lichaam en denk je yes'. Ik kijk hem aan en wil dan eigenlijk zeggen: 'Weet ik wel' maar ik zeg niks, tenslotte ga ik binnenkort trouwen. Ik antwoord: 'Dank je Arnold.' Hij zegt: 'Ik heet Kees'. Ik zeg: 'Dank je Kees, ik ga mijn best doen.' Na 10 keer aan het touwtje getrokken te hebben, denk ik veilig te kiezen voor de loopband. Ik sta op de loopband en net op tijd denk ik, laat ik wijdbeens op de zijkanten naast de loopband op het ijzer gaan staan, want bij het aanzetten bleek deze nog op standje 10 te staan. Na een kwartiertje was ik heel trots dat ik op standje 4 kon lopen. Er komen intussen 2 bloedmooie meisjes met korte broekjes naast me staan, muziek in de oortjes en ruikend naar bloemetjes. Ze installeren zich en starten op standje 8. En dan zit er toch iets in de mens dat denkt, fuck dat kan ik ook, wat nu standje 4 hup we gaan naar standje 8, kak ik doe 9. Na 15 minuten stap ik van de loopband af. Ik tril ontzetten en kreeg de band ook niet uit. Dus ben ik al hardlopend afgestapt. Als een kreupel paard wat op hol geslagen is, droop ik af en liep als een soort quasimodo richting de kleedruimte. Kees loopt mij tegemoet en zegt: Lekker he'! 'Heerlijk,' zeg ik. De dagen erna kon ik niet meer lopen. Mijn rechterarm doet nog steeds raar als ik omhoog wijs. Marcel zegt: 'Wijs dan niet omhoog'. Maar goed, na ooit een vriendje gehad te hebben die alle calorieën telde en bijna iedere dag sportte, is het een verademing om Marcel al 6 jaar, als mijn liefde naast mij te hebben. We genieten van het leven, hapje drankje en geen commentaar na een koekje en zeggen dat dat 100 kilocalorieën zijn. Nieuwe aankopen Wij gaan genietend het leven door maar ja dan krijg je toch af en toe dat je denkt en nu moet ik toch iets doen. Marcel heeft dat ook soms en dat uit zich in het volgende. Hij kijkt zo', 1 a 2 maal per jaar naar koop tv. Hij ziet dan waarschijnlijk een lekker wijf op een apparaat zitten en koopt dan een erodinamisch apparaat waarbij ze zeggen dat je na 2 maanden kunt solliciteren als badmeester. Een week later heb ik dan weer een nieuw sporttoestel in huis, waar wij dan 2 weken vol opgaan, dat zwakt dan na 14 dagen af en vervolgens fungeert het als kapstok. Dit keer was het de abdoer met dvd. Aangezien wij in de slaapkamer een tv/dvd/audioset hebben staan met 36 afstandsbedieningen was ik al moe eer de dvd aanstond. Maar goed het begin was er. 's Avonds bij het naar bed gaan Marcel binnenkomt met thee en een schoteltje pure chocolade (dat mag), de afstandsbediening pakt en vervolgens de tv niet meer aankrijgt. Na veel gehannis staat de tv dan  eindelijk op Humberto... RTL Late night. Lachend stap ik in bed. 'Niet meer aan de afstandsbediening zitten', zegt Marcel en 'wil je een half uurtje privéles van mij'? Ik zeg: 'Met of zonder dvd.' 'Zonder natuurlijk'. De volgende ochtend word ik wakker van het licht door de kier van het gordijn, kijk naar de abdoer en zie er allerlei kleine kledingstukjes aan hangen. De abdoer is inmiddels ook alweer een kapstok geworden. Bron:  www.femna40.nl  

Wij waarderen je privacy.

Wij gebruiken cookies voor analyse, de mogelijkheid tot berichten te delen op social media en om advertenties te tonen. Door op Akkoord te klikken en verder te gaan stem je in met ons privacybeleid en kan je gebruik maken van deze functionaliteit.