Het was op die ene dag, nu alweer een jaar geleden.
Ik zal het nooit vergeten. Ik denk er eigenlijk niet graag aan terug, maar als ik eraan terugdenk, schaam ik mij er nog steeds een beetje voor.
Wat kunnen hormonen toch met een vrouw doen.
Half dood
30 Jaar sta ik al voor de klas en heb daar veel plezier in. Echter merkte ik de laatste jaren dat mijn plezier niet minder werd maar mijn energie wel. ’s Morgens zo fris als een hoentje naar mijn werk gaan om vervolgens half dood en afgepeigerd op de bank thuis neer te storten (op de bank ‘ploffen’ is alweer een station voorbij).
Niet te genieten
Ik werd een beetje kribbig. 'Waarom zetten ze die moeilijke kinderen toch altijd bij mij? Ik moet eerlijk zijn, de kinderen die bij mij in de klas zitten, hebben al jaren dat iets 'extra’s' nodig waardoor ze bij mij in de groep geplaatst werden.
De structuur die ik bied, blijkt erg fijn te zijn voor deze kinderen. De uitdaging die ik jaren lang zag om deze kinderen te begeleiden en hen te laten zien dat zij er ook (mogen) zijn, bleek mijn eigen valkuil te worden.
Heel proces
Ik had er geen idee van dat er in mijn eigen lijf een heel proces aan de gang was. Geen opvliegers, nog steeds ongesteld worden... Hoe kon ik weten dat die hormonen mijn energie aan het opvreten waren?
Hoe kon ik weten dat die krengen van mijn hersenen een zompig, moerassig gebied aan het maken waren? Geheugen? Wat is dat? Nooit van gehoord!
Snel geïrriteerd
En dat lontje... Dat lontje van mij was zó ontzettend kort geworden! Soms had ik het gevoel dat ie helemaal verdwenen was. En tja, dan komt die dag dat alles samenvalt.
Kind geeft mij een grote mond. Kind lacht terwijl ik echt vind dat er niets te lachen valt. Kind geeft zo niet de goede antwoorden... BAM! SNAP! Lontje helemaal op, weg, foetsie!
Break
Het heeft ervoor gezorgd dat ik een time-out van een week kreeg om over alles na te denken. Ik kreeg de opdracht mee om met een plan te komen om mijn gedrag te veranderen (even kort samengevat).
Geen energie
Thuis zat ik met de laptop op schoot om uit te vogelen waar ik terecht kon met mijn korte lontje, stemmingswisselingen, ontevredenheid, zompige kop, geen interesse in het geneuzel van anderen, gebrek aan energie.
Redding
Ik stuitte op het boek van Saron Petronilia: ‘Alles wat je moet weten over de overgang’. Mijn redding! Na de klap en het verdriet van het gedwongen thuiszitten een plek gegeven te hebben, heb ik dit boek als ‘een bijbel’ omarmd.
YES! Ik ben niet gek. Ik ben niet uit mijzelf getreden. Ik ben in de overgang! JOEPIE!
Huilen van het lachen
Na het lezen van het boek was ik zo blij met alles wat ik herkende in de verhalen van andere vrouwen. Ik heb zitten janken van het lachen en heb een traantje weggepinkt bij dat wat mij ontroerde.
Passage to Power
Om een lang verhaal nog langer te maken… Ik heb een coachingstraject 'Passage to Power Individueel' bij Saron gevolgd. Ik heb mezelf niet alleen herpakt, maar ook hervonden!
De overgang is niet langer mijn vijand, hormonen niet langer een noodzakelijk kwaad. De overgang is nu een verrijking op mijn ‘zijn’. Een afscheid/afronding van een deel van mijn leven en een begin/geboorte van de rest van mijn leven.
Saron, bedankt!
Geschreven door: Ingrid R.
www.femna40.nl
arrow_upward
Wij waarderen je privacy.
Wij gebruiken cookies voor analyse, de mogelijkheid tot berichten te delen op social media en om advertenties te tonen. Door op Akkoord te klikken en verder te gaan stem je in met ons privacybeleid en kan je gebruik maken van deze functionaliteit.
