Voedsel-etiketten weet wat je eet

Voedsel-etiketten weet wat je eet Als je gezond wilt eten, bereid dan zoveel mogelijk je maaltijden zelf. Gebruik verse producten, zodat je weet wat je naar binnen werkt.

En laat je niet verleiden tot allerlei kant-en-klare producten, waarvan je niet met zekerheid weet welke stoffen je eigenlijk allemaal in je lichaam krijgt. Veel producten bevatten stoffen die weliswaar op Europees niveau zijn goedgekeurd voor verwerking in de voedingsindustrie, maar die wel veel discussie opleveren. Wanneer je regelmatig de etiketten op voedingsmiddelen bestudeert, zul je al snel tot de conclusie komen dat er nogal wat stoffen in zitten die je zelf normaal gesproken nooit zou hebben toegevoegd. In de bakjes tonijnsalade, de stamppotmaaltijden met rookworst en in de koekjes zitten diverse toevoegingen die de fabrikanten gebruiken om de kleur te beïnvloeden, de smaak te versterken of om het product langer houdbaar te maken. Het gebruik van dergelijke toevoegingen is natuurlijk wel aan regels geboden, maar desondanks is in de loop der jaren veel commotie ontstaan over het gerommel met de ingrediënten van voedingsmiddelen. Om de toevoegingen gemakkelijk te kunnen onderscheiden, worden ze veelal aangeduid met E-nummers. Deze E-nummers staan op een lijst die door de Europese gemeenschap is opgesteld en waarop te zien is of ze zijn toegestaan voor de verwerking in voedsel. Zelfs wanneer ze zijn toegestaan, blijven veel mensen zich echter verzetten tegen het gebruik ervan, juist omdat er steeds weer nieuwe signalen komen dat bepaalde toevoegingen niet zo onschuldig zijn als algemeen wordt aangenomen. Daar komt nog bij dat het voor ons als consument vrij lastig is om precies te weten welke toevoegingen er in ons voedsel zitten. Natuurlijk, een fabrikant is verplicht om precies op de verpakking te vermelden welke ingrediënten een product bevat, maar zelfs dan blijft het soms een puzzeltje. Neem nu bijvoorbeeld de toevoeging E621. Deze smaakversterker vinden we terug in een enorme hoeveelheid producten in de supermarkt. Denk aan bijvoorbeeld soepen, sauzen, kruidenmixen, chips en snacks. Hoewel het hier dus gaat om een goedgekeurde toevoeging, wordt de stof wel in verband gebracht met aandoeningen als obesitas en diabetes. Bij overmatige inname zou er bovendien risico zijn op nog een hele reeks vervelende aandoeningen. Een stof om zoveel mogelijk te vermijden, dus. Nu zal het op zich geen kwaad kunnen om af en toe een product te nuttigen waarin deze stof is verwerkt, zolang je het maar niet te vaak doet. Om daarvoor te kunnen waken is het wel belangrijk dat je weet hoe je E621 kunt herkennen op het etiket. Vaak staat er namelijk niet die aanduiding, maar in plaats daarvan een term als mononatriumglutamaat, natriumglutamaat, MSG, glutamaat, glutamaatzuur, vetsin, kunstmatige aroma’s, specerijenextracten, monokaliumglutamaat, gistextract en gerstmoutextract. Al deze termen zijn in feite een indicatie dat je te maken hebt met E621. Best lastig, toch? De lijst met E-nummers is tamelijk lang. Ze zijn verdeeld in verschillende categorieën, zoals smaakstoffen en conserveringsmiddelen. En zelfs wanneer fabrikanten beweren dat een product vrij is van smaakstoffen en conserveringsmiddelen, doe je er verstandig aan om toch even te controleren of ze er niet toch stiekem in zitten, al dan niet in verkapte vorm. Natuurlijk hebben niet alle toegevoegde stoffen een slechte reputatie. Zo zijn bijvoorbeeld curcumine (E100) en paprika-extract (E160c) natuurlijke toevoegingen, die niet schadelijk zijn voor ons lichaam. Wil je precies weten waar je aan toe bent? Op internet is veel informatie te vinden over de E-nummers. De website http://www.e-nummers-lijst.nl biedt bijvoorbeeld een mooi overzicht van alle E-nummers met daarbij een beschrijving van de stof en antwoord op de vraag of deze schadelijk is voor het menselijk lichaam. Er bestaan ook apps met informatie over E-nummers, zodat je de relevante informatie altijd binnen handbereik hebt tijdens het boodschappen doen.

Wij waarderen je privacy.