Ziekte van Crohn onder de loep

Deze aandoening  wordt helaas nog steeds behandeld als zijnde een auto-immuunziekte die niet te genezen zou zijn. De meest zware medicatie (met kanker tot bijwerking aan toe) en operaties tot aan het stadium van het plaatsen van een stoma, vormt een standaard behandelmethode. Iets anders is niet mogelijk, zo wordt meestal verteld.  En voeding speelt een te verwaarlozen rol. Toch? Maar is dat nodig en is dat zo? Want laten we eerlijk zijn, is het onnodig veroorzaken van extra schade door deze meestal onnodige medicatie en operatieve handelingen echt genezen? Als er telkens stukken darm verwijderd moeten worden zonder dat de kern van het probleem wordt aangepakt (de voeding en mogelijk andere  factoren)?  Of als u steeds zieker wordt door de zware medicatie?

Heeft u wel eens te horen gekregen dat door het strikt aanpassen van uw voeding de 'ziekte' kan worden genezen en de situatie kan worden gestabiliseerd en u medicatievrij kunt zijn?
Zou u dat geloven? Wat voelt beter en meer logisch? Uw voeding drastisch aanpassen (de basis van ieder levend mechanisme) of chemische medicatie slikken, spuiten of per infuus binnenkrijgen en/of telkens stukken darm kwijtraken?

Geschiedenis

Laten we eens kijken hoe de ziekte van Crohn 84 jaar geleden in de geschiedenis is ontstaan en sindsdien farmaceutisch en medisch wordt behandeld. De ziekte van Crohn of enteritis regionalis, genoemd naar de Amerikaanse arts Burrill Crohn (1884 - 1983), is een ontstekingsziekte van het darmkanaal. Deze ziekte manifesteert zich vaak bij de overgang van de dunne naar de dikke darm, maar kan op iedere plaats in het darmkanaal voorkomen. Samen met colitis ulcerosa is het de belangrijkste chronische ontstekingsziekte van de darm. In 1932 worden de ziekteverschijnselen beschreven in het JAMA (Journal of the American Medical Association) door Dr. Oppenheimer, Dr. Ginzburg en Burrill Crohn, die op dat tijdstip nog assistent is. In het artikel worden de namen van de onderzoekers op alfabet weergegeven, waardoor Burrill B. Crohn als eerste wordt genoemd en de ziekte van Crohn naar hem wordt vernoemd. In 1935 werd Burrill B. Crohn gekozen tot president van de American Gastro-Enterological Association. Hij overleed in 1983 op 99-jarige leeftijd.  Het is dus 84 jaar geleden dat dit bekend is gemaakt en wat zijn intussen de vorderingen geweest voor de behandeling? Weet u het? Wij wel.

Combinatie van factoren genetische bepaling, suiker,  gluten, koemelk

Geïndustrialiseerde voeding en genetisch gemanipuleerde voeding is een ernstig probleem geworden. De opkomst van de zuivelproductie en de genetisch gemanipuleerde koeien (wie kent nog stier Herman? Opgezet te zien in Naturalis in Leiden), sterk genetisch gemanipuleerde granen zoals tarwe, het gebruik van enorme hoeveelheden landbouwgif zoals glyfosaat (het bekende round-up,  wie kent het Monsanto nieuws niet?), allen directe veroorzakers van ziekte. De promotie van melk begon in de jaren dertig in Nederland als wapen tegen de landbouwcrisis. Om af te komen van het grote overschot aan melk, de 'melkplas', werd de bevolking aangemoedigd om dagelijks melk te drinken. Vanaf 1950 werden in de Lage Landen voor de consumptiebevordering zelfs speciale instanties in het leven geroepen: het Nederlands Zuivelbureau en de Belgische Nationale Zuiveldienst. Met scherpe slogans, schoolmelk en zelfs een Melkbrigade moest 'de witte motor' hier aan populariteit zien te winnen. Ook de nieuwe schijf van vijf bevat nog absurde hoeveelheden zuivelproducten evenals graanproducten. Dat is mede de oorzaak dat we steeds zieker worden. De vraag is hoe een dergelijk overheidsorgaan als het Voedingscentrum tot een dergelijk advies kan komen. Een combinatie van vele factoren zorgt uiteindelijk voor de chronische ontstekingen in de darmen. Dat is een verloop van vaak vele jaren voordat een diagnose wordt gesteld.

Erfelijk of omgevingsfactoren?

Vaak wordt u verteld dat de ziekte erfelijk is. Dat is een onjuist begrip en inmiddels is er al heel veel bekend over de oorzaken van onze sterk veranderde omgeving en leefstijlfactoren die ervoor zorgen dat we ziek worden. We noemen dit de epi-genetica.  De rol van onze omgeving tot het tot uiting (expressie) komen van bepaalde genen. Niemand heeft een 'Crohn gen'. Dit is immers alleen de naam van de arts die een onderzoek heeft verricht in 1932.  De ziekte van Crohn komt het meest voor in Noord-Amerika en Noord-Europa, en het minst in Zuid-Amerika, Zuidoost-Azië en Afrika (met uitzondering van Zuid-Afrika). Hier zouden genetische oorzaken een bijdrage kunnen leveren, maar zeker ook omgevingsfactoren, zoals blijkt uit het feit dat door de industrialisering van Hongkong en ook Japan de ziekte daar steeds vaker voorkomt. De meeste mensen kunnen niet tegen gluten en koemelk.  Overigens kan het zo zijn dat er een (grote) mate van overgevoeligheid bestaat voor gluten zonder dat er Coeliakie is geconstateerd.

Diagnostiek:  meten is weten!

Bij de meeste patiënten is een diagnose redelijk snel gesteld. Meestal met slechts een MRI-scan, het meten van enkele markers zoals calprotectine en CRP. Hiermee kan slechts worden vastgesteld dat er een ontsteking is. Maar niet waardoor. Wat weet men van u? Weet men wat u eet? Hoe u leeft? Wat er allemaal mee kan spelen?  Over voeding wordt in de meeste gevallen niet eens gesproken. Sterker nog, het wordt afgewimpeld. Hoe kan dat? We hebben te maken met onze darmen die alles moeten verwerken wat er binnenkomt. Voeding dient dus primair onderzocht te worden maar dat gebeurt niet.  Wat gemeten moet worden, wordt niet gemeten. En wat niet wordt gemeten bestaat dus niet. Met andere woorden, men kan de oorzaak dus simpelweg niet vertellen. De vraag moet dus altijd als eerste zijn:  wat wil je weten? En dat is wat een goed beeld kan geven over het ontstaan van de chronische ontstekingen. Niet de ontsteking is het probleem, want dat is slechts een natuurlijke reactie van het lichaam om iets te proberen op te lossen. Zo willen we uit de ontlasting veel belangrijke factoren meten om op die manier de hele gezondheidsstatus van de darmen te bepalen en een analyse te maken van de ziekmakende factoren, aangevuld met bloedonderzoek waarbij we  testen op de rol van voeding.

Voorlichting

Hoe kan het dat artsen en stichtingen die te maken hebben met Crohn, Ulcerosa en Maag-Darm-Lever niets vermelden over voeding?  We hebben zelfs contact opgenomen om aan te geven dat het overduidelijk is dat het door de voeding komt. Maar één van de reacties:  ,,We hebben andere prioriteiten.” Patiënten vertellen over de goede resultaten tijdens bijeenkomsten, maar voeding wordt weggewimpeld. Wel wordt er over medicatie en operaties gesproken. Patiënten lopen boos en teleurgesteld de zaal uit. Hoe kan het, dat deze verenigingen en stichtingen niet de juiste informatie naar buiten brengen, terwijl er vaak veel geld gedoneerd wordt? En dat als er voldoende over voeding bekend is, men er niets van wil weten? Wellicht andere belangen dan uw gezondheid?  Heeft u wel eens kritische vragen durven stellen?

Behandeling is altijd maatwerk

Geneeskunde is op zoek gaan naar de oorzaken. Geneeskunde is maatwerk en geen standaard protocol. Geneeskunde is maatwerk en geen standaard protocol. Er bestaat geen 'standaard patiënt' of 'gemiddelde cliënt'. Een behandeling is maatwerk, waarbij primair eerst gezocht zal moeten worden naar de veroorzakende ontstekingsfactoren zoals stress, voeding, parasieten, schimmels, toxines, en andere belastende factoren voor de darmen. Een behandeling zou geen extra schade mogen aanrichten aan het lichaam, maar dient te bestaan uit het helpen herstellen van het lichaam. Hoe kan het dat patiënten al vele jaren aan het lijntje worden gehouden en er niets aan voorlichting is gegeven over richtlijnen voor voeding en mogelijke veroorzakende factoren?  Helaas is dit het medische systeem vandaag de dag.

Genezen of schade toebrengen

Iedereen die een medisch beroep uitoefent dient de eed van Hippocrates (grondlegger van de geneeskunde) af te leggen [1]. Vandaag de dag lijkt het erop dat dit steeds ruimer wordt gezien.  Want als er giftige (patenteerbare) medicijnen worden voorgeschreven, waarvan bekend is dat deze ernstige ziekten zoals kanker en de dood tot gevolg hebben, wordt de eed dan niet overtreden?  Was het niet eerst de leefregel die geadviseerd moest worden aan de patiënt?  Dus leefstijl, voeding enzovoort? Hoe kan het zo zijn dat dit de norm is geworden? Hoe kan dit ethisch worden verantwoord? Een citaat uit de eed van Hippocrates: ,,Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hen een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.” Een ander citaat: ,,Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.” Graag sluit ik af met eveneens een wijs citaat van Thomas Edison, geen domme man volgens mij gezien de geschiedenis. ,,De dokter van de toekomst zal geen medicijnen meer geven, maar zal zijn patiënten interesseren voor de zorg van het menselijk lichaam, voor voeding en voor de oorzaak en de preventie van ziekte.” (Thomas Edison 1847 - 1931) Laten we logisch nadenken en handelen in de geneeskunde in het belang van de patiënt. Op zoek naar de oorzaak is het begin van genezing! Ik wens u een hele goede gezondheid en veel moois.
Bronnen: [1] https://nl.wikipedia.org/wiki/Eed_van_Hippocrates vakliteratuur, www.pubmed.org,  'Kerngezond - Leefstijl als medicijn tegen westerse ziektes'