Afstemming als tweede levensbehoefte
In het hechtingsproces is voeden, verzorgen en koesteren belangrijk om op latere leeftijd makkelijk je eigen behoeftes te kunnen uitspreken.
Afstemming is de tweede levensbehoefte van de mens. In een eerder artikel schreef ik over verbinding als eerste levensbehoefte. Dit artikel gaat over afstemming.
Wat is afstemming?
Afstemming kan verschillende betekenissen hebben. In dit artikel wordt met afstemming bedoeld: In hoeverre was de ouder in staat om haar baby te voeden, verzorgen en koesteren op een dusdanige manier dat de baby geleerd heeft zichzelf te reguleren?
Wel afgestemd, een volwassen voorbeeld
Misschien herken je de volgende situatie: Je komt enthousiast thuis van een gesprek met een vriendin en je hoort jezelf zeggen dat je zowel je verhaal kon doen, als dat je naar haar luisterde. Er kwam als het ware een wisselwerking op gang van geven en nemen. Jij vertelde iets, je vriendin reageerde daarop. Zij vertelde iets en jij reageerde daar op jouw beurt weer op. In zo’n gesprek ben je goed op elkaar afgestemd. Er wordt gegeven en genomen en daarin wordt een mooie balans gevonden.
Niet afgestemd, een volwassen voorbeeld
Ongetwijfeld herken je ook de momenten waarop je als het ware leeggezogen thuiskwam. “Geen speld tussen te krijgen” of “Ik heb volgens mij helemaal niets gezegd” of “Ze bleef maar doorgaan en ik wist niet hoe ik haar kon onderbreken.” In zo’n gesprek is er geen afstemming op elkaar. De één geeft meer dan de ander en de balans tussen geven en nemen is verstoord.
Problemen met afstemming als baby
Een babytje heeft van alles nodig, zoals voeding, een schone luier, liefdevolle aandacht, en gekoesterd worden. Aangeven dat het iets nodig heeft, wordt ook wel uitreiking genoemd. Als er niet goed op de uitreiking van een baby wordt gereageerd, dan gaat een babytje zich terugtrekken. Het ontvangt namelijk niets en dat is voor het systeem van de baby zo pijnlijk, dat het als het ware reageert met een shutdown van behoeftes. Als volwassene vind je het dan bijvoorbeeld lastig om te benoemen wat je zelf graag wilt. Ook kan het zijn dat je je eigen behoeftes negeert en je aanpast aan wat de ander graag wil.
Oplossingen
Als je het als volwassene lastig vindt om je behoeftes te herkennen en erkennen, dan is contact maken met je eigen lichaam de belangrijkste eerste stap tot heling. Ga een aantal keren per dag na wat je nu eigenlijk echt voelt. Benoem je emoties, benoem eventuele pijntjes, benoem spierspanningen, en benoem welke plek in je lichaam goed voelt. Doe dat in stilte. Vervolgens doe je een tijdlang alles in de vertraging. Sta stil bij wat je eet, proeft, hoort, ziet of voelt. Mindfulness en yoga zijn mooie middelen om meer in je lichaam te komen.
Tot slot
Iemand die slecht kan benoemen wat hij of zij zelf verlangt, kan heel goed aanvoelen wat iemand anders nodig heeft. Dat is een mooie eigenschap die tegelijkertijd als valkuil heeft dat hij uitputtend kan zijn. Moe zijn, op het randje van een burn-out balanceren, niets vragen, zijn allemaal signalen dat je het rustiger aan mag doen en in contact mag komen met je eigen behoeftes en verlangens. Gun het jezelf!