Bewustwording, de nieuwe tijd?

Toen ik een paar jaar geleden bezig was met ontwikkeling op het gebied van bewustwording, persoonlijke groei en mindfulness, werd er nog wel eens raar van opgekeken. Maar vandaag de dag hoor je steeds meer mensen die bezig zijn met bewustwording of (spirtuele) persoonlijke ontwikkeling.

En lijkt het steeds meer ‘geaccepteerd’ en normaal. Is het dan minder zweverig geworden? Of verandert de interesse van mensen? Nou blijft zweverig natuurlijk een wat vaag begrip. Want wanneer is iets zweverig? Vaak wordt dit woord gebruikt wanneer we nog weinig van iets afweten en het met ‘de mind’ of simpele feiten, niet helemaal kunnen verklaren. Ver van je bed show? = Zweverig. Gelukkig (in mijn optiek) worden we ons steeds meer bewust en staan we ook steeds meer open voor dingen die misschien niet altijd zo eenvoudig te verklaren of te onderbouwen zijn. Al zijn er ook echt nog wel dingen die voor mij soms wat ‘zweverig ‘ zijn, terwijl anderen er heilig in geloven.

Zo deed ik er als puber maar lachend over toen mijn moeder met tarot kaarten begon. Maar als het me goed uitkwam, en ik tegen vraagstukken aanliep waar niks ‘aards’ nog bij hielp, dan wilde ik toch wel dat ze even kaarten ging leggen. Waar of niet waar, ik denk dat het uiteindelijk niet zo veel uitmaakt. Alles is energie. En dat wat jij gelooft, geeft houvast en kracht. En die positiviteit werkt hoe dan ook door op celniveau in je lichaam. Zo geloofde mijn opa in God. Dit heeft hem in heel veel situaties heel veel kracht gegeven en maakte het dat hij geen angst had voor de dood. Waar ik zelf niet in God geloof, is mij altijd bijgebleven hoe dit een enorme krachtbron was voor hem. Nu hoor je steeds meer mensen over spiritualiteit Waarin meer wordt uitgegaan van persoonlijke innerlijke ervaring. De wet van karma en aantrekkingskracht, het universum? Ik vind het interessant om die verschuiving te zien. Hoe mensen, die dit soort onderwerpen al jaren lang belachelijk of zweverig vonden, zich toch openstellen en rust of kracht halen uit bijvoorbeeld meditatie, yoga en meer contact willen maken met hun eigen kern en krachtbron.

Zouden de verschuivingen op individueel niveau ook te maken hebben met maatschappelijke verschuivingen? Zo zijn er duidelijke verschillen in generaties. Zo hebben de ouders van onze ouders de oorlog meegemaakt. Waarin angst een grote factor was om op te bouwen en zekerheid te creëren. Zo merk ik dat die generatie zich ook veel meer vast houdt aan (schijn)zekerheden. Waarvan ik niet kan zeggen of het één beter is dan het ander. Dat weten we pas over een hele lange tijd ;-) Maar zo had ik laatst een meisje van 19 in mijn les die al zó bewust was, waarin ik me ook besefte dat dat steeds jonger begint. Die generatie die ‘vrij’ wilt zijn, geen 9 tot 5 baan meer wilt en veel bewuster in het leven staat. Bezig is met sporten, gezonde voeding en persoonlijke groei. 

Zo geloof ik dat dit geen trend is, maar een begin van een nieuw ‘tijdperk’. Ik ben heel benieuwd welke kant dit opgaat. Misschien wordt dit in de toekomst zelfs opgenomen in het onderwijs? Dan wordt de wereld toch alleen maar mooier? Misschien staat deze periode later wel in de geschiedenisboeken als de beginperiode van het bewustzijn en spiritualiteit. Hoe kijk jij hier tegen aan? Ik ben in ieder geval blij, een kind te zijn van deze tijd! www.amberhanning.nl