Depressie

Er kunnen meerdere  neurotransmitters betrokken zijn bij een depressie. Je kunt denken aan serotonine, dopamine, noradrenaline en acetylcholine. In feite is een depressie niets anders dan een verstoring van die stofjes. Dat betekent niet dat er geen andere oorzaak is. De reden dat die stofjes ontregeld raken kan heel erg divers zijn. Meestal denk je dan een een emotionele oorzaak, zoals onverwerkt verdriet uit het verleden. Toch kan er ook een andere, veel voorkomende reden zijn waarom de neurotransmitterhuishouding uit balans raakt. Ik denk dan aan een erfelijke verstoring van één van de stoffen die de neurotransmitters moeten opbouwen.

Neurotransmitters komen namelijk niet zomaar uit de lucht vallen. Ze moeten door je lichaam zelf gemaakt worden uit aminozuren (dat zijn stukjes van eiwitten), met behulp van diverse vitaminen en mineralen. Als je een erfelijke fout hebt in de opname of transport van één van die vitaminen of  mineralen, een bakfoutje dus, dan loop je de kans dat het mis gaat. Dan kan het zijn dat je depressief wordt, of de ziekte van Parkinson krijgt, of obstipatie. Of problemen met het bewegingsapparaat, of je bent verslavingsgevoelig, of nog veel meer.

Vitaminen en mineralen

Jammer genoeg denkt er bijna niemand aan vitaminen en mineralen als je last hebt van een depressie. Nee, erger nog, er worden meestal meteen anti-depressiva voorgeschreven door de arts. Het starten met chemische stoffen die ingrijpen in je hersenstofwisseling is echter niet zonder gevaren. Je beïnvloedt namelijk niet alleen je gevoelsleven, maar ook diverse andere lichamelijke processen. Het komt veel voor dat je juist je bewegingsapparaat beïnvloedt, dan krijg je last van ongecontroleerde bewegingen als gevolg van de pillen. 

Iets wat veel mensen niet weten, is dat met name in de opbouwfase van de anti-depressiva het risico op zelfdoding toeneemt. Daar wordt bijna nooit iets over gezegd door de voorschrijvend arts, omdat je er anders natuurlijk niet aan gaat beginnen. Ik zeg niet dat het daarom onverstandig is om aan anti-depressiva te beginnen. En ik zeg al helemaal niet dat je er om die reden maar acuut mee moet stoppen. Nee, mijn boodschap is dat je voordat je eraan begint eerst goed geïnformeerd moet worden over de risico’s en de bijwerkingen. Het opbouwen én het afbouwen is iets wat onder hele goede begeleiding zou moeten gebeuren. Maar wat ik zou toejuichen is, dat er voordat je eraan begint, eerst onderzoek gedaan zou worden naar de vitaminen en mineralen status.

De belangrijkste bakfoutjes die betrokken zijn bij depressie vind je in de vitamine B12, foliumzuur, vitamine B6 en magnesium huishouding. Het is alleen niet zo eenvoudig om met een simpele bloedtest inzicht te krijgen in de werkzaamheid van vitaminen zoals B12. Een goede bloedwaarde zegt niet alles. En de normen voor normale waarden liggen zo laag dat alles al gauw als goed beoordeeld wordt. Aardig om te weten is dat met name het sporenelement lithium essentieel is om vitamine B12 de cel in te transporteren. Het is daarom niet gek dat lithium ingezet wordt bij manische depressiviteit.

Als jij (of iemand in je omgeving) wil starten met anti-depressiva, zou ik eerst aandringen op onderzoek naar de vitaminen- en mineralenstatus. Stop nooit zomaar met het innemen van anti-depressiva en bouw niet op eigen houtje af. Als je hulp nodig hebt bij het onderzoeken van je vitaminen- mineralenstatus kun  je ook bij orthomoleculaire artsen terecht. Zij leveren maatwerk in plaats van protocollengeneeskunde.